Ik ben uitgenodigd in het atelier van Stefan Kasper en betreed een ruimte waar in alle hoeken en gaten een ondoordringbare wirwar heerst: voor de muren, de ramen en over de hele vloer. Dit atelier lijkt op een multi-layered persoonlijkheid. De sfeer doet denken aan die van comics. Verrast neem ik plaats op een stoel die centraal in de ruimte staat en kijk om me heen. Ik zit midden in een zeer intensieve, vitale, lichte en tegelijk duistere, irrationele wereld. Met moeite kan ik, door de overvloed en de verstrengelingen aan details, de expressieve kleuren en contrasten, enkele schilderijen, tekeningen en objecten van elkaar onderscheiden. De onregelmatige contouren lijken in elkaar over te gaan.

Galgenhumor
Het valt mij op dat Stefan blijkbaar graag doodshoofden afbeeldt. Ze werken als een referentiepunt in deze beeldenjungle en gek genoeg brengt het symbool van de dood zijn schilderijen helemaal tot leven.

Tegen een wand van het atelier staan drie grote schilderijen. Op één staat een geraamte op twee kratten met een fles bier in zijn hand en overstijgt een dramatische hemel. Het doet mij denken aan een relikwie die gekleed is in een gouden harnas, gedecoreerd met bloemen en met veel fraaie ´blingbling´. Soms verrijkt Stefan de schilderijen en tekeningen met applicaties van strass sieraden. Onder de jurk van het skelet flitsen gekleurde bliksems door een dramatische nachthemel.

Een eigen gevoel voor humor is typisch voor het werk van Stefan. De titel van een werk geeft het al aan: ‘Ellendig ontbijt bij de McDonalds’. Zijn humor zit in de manier hoe hij verschillende materialen met elkaar combineert: pastelkrijt, acryl, houtskool, glitterlijm, grafietstift, kleurpotlood en hologrampapier creëren samen een vervreemd beautygevoel.

En nog een schilderij met doodskoppen trekt mijn aandacht. Het toont een chimère palmboom in een tropisch paradijs die net zo goed in een ossuarium zou kunnen staan. Zijn stam bestaat uit mensenschedels en zijn bladeren doen mij denken aan de vleugels van aasgieren die in de blauwe hemel circuleren als of ze een Dance Macabre aan het opvoeren zijn.

Beauty and the beast
In eerdere tentoonstellingen heeft Stefan grotere kleurtekeningen op houten lattenconstructies gemonteerd en ze als ruimtelijke sequenties opgesteld. Ook het beeldobject met de titel ‘Naakte Glitterpoes’ staat bevestigd op een constructie van houten latjes. Het doet me enigszins denken aan een billboard, maar dan wel één met een provocatieve toespeling. Een opvallend blauwgele buik van een planetaire omvang en twee sterke mannenarmen zijn in mijn ogen een kritiek op het onbeheerste consumptiegedrag van onze tijd. Een poes zit op deze buik. Dit monstertje heeft een kaal geschoren achterlijf, versierd met pailletten en boze ogen die mij mij direct aankijken.

Ik tref Stefan tijdens de voorbereidingen voor een solotentoonstelling in Galerie Bart/ Amsterdam. Hij laat me een aantal kleinere tekeningen zien en vertelt dat de ideeën over de presentatie nog in ontwikkeling zijn. Blijft alleen nog maar te zeggen dat Stefan het werk van Mathias Grünewald bewondert, wat mij niet verbaast.

Claus-Pierre Leinenbach