4 mei – 2 juni 2019
Alice Brasser en Ellen Kooi hebben een grote affiniteit met het landschap, zij het vanuit verschillende invalshoeken en disciplines. Het landschap toont zich in velden, bossen en waterpoelen met mensen of sporen van hun aanwezigheid.
De tentoonstelling behelst een dialoog tussen de panoramische fotowerken van Kooi en de monumentale schilderijen van Brasser. Ellen Kooi toont natuur en mensen als een ondefinieerbaar mysterie. Met handelingen die op die plek een betekenis aan de omgeving geven en een vaag gevoel van onrust oproepen. Alice Brasser laat landschap vlammen in ongekende kleuren. Ook hier is de mens protagonist, maar meer thuis, beschouwer en bewoner. De confrontatie tussen deze twee oeuvres neemt de kijker mee door imaginaire landschappen waarbij de seizoenen elkaar afwisselen, gebeurtenissen plaatsvinden die herkenbaar zijn en toch vragen oproepen. Door de verschillende vertrekpunten, fotografie en schilderkunst, nodigt de tentoonstelling uit tot vergelijken, parallellen versus verschillen.
Kooi en Brasser: “Plaats of plekken. Wellicht zijn dit de sleutelwoorden die ons werk verbinden. Plaatsen in de natuur, in een landschap, in een stad of de rafelranden daarvan. Over onze verbondenheid daarmee en de betekenis ervan. Beiden verwijzen we naar verhalen, herinneringen, sprookjes en mythen. Het streven om die in de alledaagse omgeving te situeren, is iets wat we in elkaars werk herkennen.”
