11 januari – 9 februari 2020
Van 11 januari tot en met 9 februari is in De Vishal de tentoonstelling Camino del deseo te zien. Twee Spaanse en twee Nederlandse kunstenaars tonen video’s, tekeningen, foto’s en installaties waarin de schoonheid en het absurde van het alledaagse worden benadrukt door ingrepen, die een vervreemdend effect opleveren.
De tentoonstelling is gebaseerd op visuele associaties en affiniteiten, tegenstelling en dialoog. De vier kunstenaars stappen over de grenzen van hun discipline heen door dingen om te draaien, binnenstebuiten te keren, op hun kop te zetten, te verdubbelen, uit hun verband te halen en weer samen te voegen.
Ze hebben allemaal een band met Barcelona. Bij het samenstellen van de tentoonstelling liet kunstenaar-curator Irene van de Mheen zich leiden door beeldassociaties, gedeelde affiniteiten, herkenning en vriendschap. Het waarderen van elkaars werk schept een persoonlijke band.
Camino del deseo is Spaans voor ‘olifantenpaadje’. Een olifantenpaadje is een door mensen gaandeweg uitgesleten pad als alternatief voor een officiële, bestrate route. Zo kiezen ook kunstenaars steeds andere wegen, parallel aan of haaks op het bestaande pad, om te zien wat er dan gebeurt. De expositie is een uitnodiging om de werkelijkheid anders te bekijken.
Alberto Peral (Santurce, 1966) woont en werkt in Barcelona. Hij maakt beelden van metaal, steen, cement en keramiek en gebruikt geometrische vormen als elementen van een beeldend vocabulaire. Zijn sculpturale projecten bevatten daarnaast ook tekeningen, fotografie en video. Ze gaan een relatie aan met de ruimte waarin ze worden tentoongesteld. In de Vishal toont hij een serie foto’s, onder andere van Haarlem, waarin hij geometrische vormen inkerft en afpelt.
Annegien van Doorn (Vlissingen, 1982) woont en werkt in Amsterdam. Haar exposities houden het midden tussen fotografie en installatiekunst. Ze is gefascineerd door het banale, het alledaagse en voor de hand liggende. Door ogenschijnlijk nietszeggende gebeurtenissen te isoleren, te manipuleren en op te blazen, transformeert zij alledaagse situaties. Zo krijgen onopvallende gebruiksvoorwerpen ineens een andere betekenis.
Javier Peñafiel (Zaragoza, 1964) woont en werkt in Barcelona en op Mallorca. Zijn tekeningen, video’s, teksten en performances vormen een linguïstisch systeem dat parallel loopt aan een realiteit waarmee hij niet verbonden is. Hij definieert zichzelf als een tekenaar die gebruik maakt van stemmen. Zijn werk is een versmelting van tekenen en schrijven waarmee hij die ‘stemmen’ verkent aan de hand van intieme verhalen.
Irene van de Mheen (Ermelo, 1967) heeft geruime tijd in Barcelona gewoond en woont en werkt nu in Amsterdam. Ze maakt tekeningen van ruimtes en ruimtes van tekeningen waarbij de locatie het uitgangspunt en de ondergrond voor het werk vormt. Ze maakt klein werk op papier en grote muurtekeningen en muurcollages waarbij het speelse en intuïtieve karakter van de tekening behouden blijft.